Παιδοχειρουργική
Η Παιδοχειρουργική ή Χειρουργική Παίδων, όπως επίσημα αναφέρεται, είναι κύρια ειδικότητα με συγκεκριμένο αντικείμενο ενασχόλησης. Ο παιδοχειρουργός είναι εξειδικευμένος στην αντιμετώπιση συγγενών ανωμαλιών, επίκτητων παθήσεων, τραύματος και νεοπλασιών στη νεογνική, βρεφική, παιδική και εφηβική ηλικία. Είναι ικανός να αντιμετωπίζει τα περιστατικά τόσο με την ανοικτή όσο και με τη λαπαροσκοπική χειρουργική προσφέροντας στους μικρούς ασθενείς όλα τα οφέλη από τη χρήση των νέων τεχνολογιών.
Η Παιδοχειρουργική γεννήθηκε όταν ο Dr. William Ladd, ο πατέρας της Παιδοχειρουργικής, ανέλαβε την διεύθυνση του χειρουργικού τμήματος στο Παιδιατρικό Νοσοκομείο της Βοστώνης (Boston Children's Hospital) λίγο μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αργότερα, ο Robert Gross, το 1938, εισήγαγε την χειρουργική διόρθωση των συγγενών καρδιακών ανωμαλιών με την απολίνωση του ανοικτού αρτηριακού πόρου σε ένα κορίτσι 7 ετών, κατά τη διάρκεια που ο διευθυντής του, William Ladd, βρισκόταν σε καλοκαιρινές διακοπές. Η επιτυχία αυτή απογείωσε την παιδοχειρουργική σε παγκόσμιο επίπεδο.
Στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι επιμελητές του William Ladd, ο Robert Gross (1905-1988) και ο Orvar Swenson (1909-2012) θα καθορίσουν τα πρότυπα για την αντιμετώπιση της ατρησίας του οισοφάγου, του τραχειοοισοφαγικού συριγγίου και του συγγενούς μεγακόλου. Το όνομα του Orvar Swenson, Ελβετικής καταγωγής, συνδέθηκε με την αιτιολογία της νόσου του Hirchsprung (συγγενούς μεγακόλου) και την πρώτη επιτυχή κοιλιοπερινεική επέμβαση για την αποκατάσταση της νόσου το 1948. H επέμβαση που πήρε το όνομά του, Swenson procedure, αφορούσε την αναστόμωση του λειτουργικού κεντρικού τμήματος του εντέρου στο ορθό, αφήνοντας όμως ένα μικρό παθολογικό τμήμα του εντέρου. Με την επέμβαση αυτή δόθηκε το έναυσμα για την εξέλιξη των κοιλιοπερινεικών επέμβασεων στο συγγενές μεγάκολο, αλλά κυρίως ξεκίνησε μια νέα εποχή στην αντιμετώπιση των χειρουργικών παθήσεων στα παιδιά.
Τα παιδιά έπαψαν πλέον να αντιμετωπίζονται ως «μικροί ενήλικες», ιδιαίτερα μετά την έκδοση της «Χειρουργικής της βρεφικής και παιδικής ηλικίας» το 1953 από τον Robert Gross που ορίζει την κάθε πάθηση ανάλογα με την ηλικία και όχι με βάση την ανατομική περιοχή ή την παθολογία του νοσήματος, τονίζοντας ιδιαίτερα την προ- και μετεγχειρητική προετοιμασία του ασθενούς ανάλογα με την ηλικία.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι χειρουργοί συνέρρεαν σε κέντρα όπως το Boston Children' s Hospital στην Αμερική και το νοσοκομείο Great Ormond Street στην Αγγλία για να εξασκηθούν στην παιδοχειρουργική.
Το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα κατακλύστηκε από νέα επιτεύγματα τόσο στη διάγνωση όσο και στην αντιμετώπιση των χειρουργικών παθήσεων με την ευρεία χρήση της λαπαροσκοπικής χειρουργικής που δεν άργησε να ενταχθεί και στον τομέα της παιδοχειρουργικής χρησιμοποιώντας ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους στην αντιμετώπιση των παιδιατρικών παθήσεων.
Παρόλα αυτά τα επιτεύγματα, ο παιδοχειρουργός πρέπει πάντα να θυμάται ότι ακόμα και με τα «μάτια στραμμένα στην οθόνη» (λαπαροσκοπική χειρουργική) πρέπει πάντα να επικεντρώνεται σε κάθε μικρό ασθενή ο οποίος έχει την δική του μοναδική ανατομική και παθολογία.
